Od wielu już lat Miejski Ośrodek Kultury jest organizatorem letniego wypoczynku dla dzieci i młodzieży. Podobnie i w tym roku w dniach od 2 do 13 lipca w naszym ośrodku zorganizowana została półkolonia letnia. Niestety z powodu niesprzyjającej aury większość czasu dzieci spędzały pod dachem MOK, w którym organizowane były zabawy, gry i turnieje sportowe oraz wyświetlane były filmy. Jednakże młodzież mogła  korzystać z sali gimnastycznej w Szkole nr 1, gdzie rozegranych zostało kilka turniejów sportowych a także z pływalni letniej, która jednak nie była odwiedzana zbyt często z powodów wyżej wspomnianych. Ponadto odbyły się 3 wycieczki: do lasu na grilla, do Sandomierza, w którym dzieci zwiedziły najważaniejsze zabytki miasta oraz do skansenu w Markowej.

zob. foto 

  G.M.

Coraz bardziej wyraźna ogólnoglobalna tendencja, widoczna także w miasteczkach podobnych do Przeworska, związana z coraz częstszym organizowaniem i promowaniem imprez typowo masowych, komercyjnych o charakterze zabawowo-ludycznym rodzi potrzebę alternatywy. W związku z tym, iż w Przeworsku dużą popularnością cieszą się Spotkania Kapel Podwórkowych propagujące również folklor, tyle że miejski, spotkanie z szeroko rozumianym „muzycznym folklorem ludowym” jest doskonałym uzupełnieniem a także ciekawym wydarzeniem muzycznym zwłaszcza, że miejsce – Zajazd-skansen „Pastewnik”, w którym odbyła się impreza idealnie wpisuje się w jej charakter.

Drugą sprawą jest to, iż muzyka ludowa czy folkowa większości głównie młodym ludziom kojarzy się wyłącznie z czymś nudnym i nieciekawym. Panujący wszechobecnie stereotyp kapeli ludowej, w której kilku „dziadków” w rytm ciągnącego się walczyka lub obertasa przygrywa kilku wrzeszczącym „babciom” zaciera bardzo często realny obraz muzyki ludowej a tym bardziej folkowej, która jest nowym spojrzeniem na tradycyjną muzykę ludową, będącą tym do czego odwołują się i skąd czerpią inspiracje muzycy tzw. folkowego grania. To wreszcie muzyka, w której odnaleźć można bogactwo i koloryt przeróżnych brzmień, wirtuozerię gry na przeróżnych, często bardzo dziwnych, orientalnych instrumentach. Stąd też pomysł skonfrontowania tradycyjnego pogrywania ludowego z zupełnie inaczej brzmiącymi, co związane jest w dużej mierze z odmienną techniką gry i śpiewu wykonywanych tradycyjnych melodii i piosenek, kapelami folkowymi, które bardzo często odchodząc od pierwowzorów i oryginalnych form ludowego muzykowania nadają tym starym, tradycyjnym melodiom i pieśniom nowy koloryt, swego rodzaju świeżość i poprzez często bardzo oryginalne aranżacje tworzą swoiste novum w postaci muzyki nazywanej folkową. Z drugiej strony główny nacisk kładzie się na wierność tradycyjnym technikom śpiewu i podtrzymanie oryginalnych, nie przetworzonych brzmień tradycyjnych pieśni i melodii, jednak w przypadku zarówno jednym jak i drugim można mówić o dobrym kierunku reanimowania tradycyjnej kultury muzycznej. Ostatnimi laty bardzo wyraźna moda na folk jest chyba dobrym zwiastunem tego, iż młodzi ludzie zaczynają doceniać tradycję i widzieć potrzebę jej kultywowania. Z drugiej jednak strony kto nie lubi posłuchać, pośpiewać czy nawet pobawić się przy dźwiękach starych pieśni i przyśpiewek ludowych czy nowych ich barwach w postaci folkowych interpretacji?

W chaosie współczesnego świata, postmodernistycznej gmatwaninie pojęć i wartości kiedy człowiek w pogoni za sukcesem, dostatkiem materialnym zapomina o tym co naprawdę istotne tradycja jest tym co powinno się zachowywać ponad wszystko, jest tym co kształtuje tożsamość, kulturę, jest nośnikiem dobrych wartości. Muzyka ludowa jako część spuścizny naszych ojców jest częścią tradycji, którą należy podtrzymywać i promować zwłaszcza teraz w tych trudnych dla tychże wartości i tradycji typowo lokalnych czy regionalnych czasach globalnej wioski. Szczególnie istotne jest to w przypadku ludzi młodych, którzy zachłyśnięci płytkimi podnietami współczesnego stechnicyzowanego świata może już całkiem tego nieświadomi pozbawiani są własnych korzeni i odniesienia do tradycji. Stąd też cała idea tego przedsięwzięcia, które doskonale wpisując się w szerszy projekt Euroregionalnego Jarmarku Turystycznego realizowanego przez Urząd Miasta Przeworsk, w aurze kramików i stoisk wystawców, twórców ludowych, prezentujących własne wyroby, było zarówno miejscem konfrontacji muzycznych jak też dobrą okazją do poznania innych, tradycyjnych kultur muzycznych, prezentowanych przez zespoły folkowe.

Zgodnie z programem I Przeworskich Konfrontacji folkowych „Na Pastewniku” na początku wystąpiły zespoły ludowe z Podkarpacia: kapela ludowa Staśka Derenia z Sanoka – typowo rodzinny zespół, który zaprezentował pieśni i melodie rzeszowskie, sanockie oraz doliniańskie, zespół śpiewaczy „Rozśpiewana Gromada” ze Studziana, kapela ludowa „Gacoki” z Gaci oraz zespół śpiewaczy „Grzęszczanie” z Grzęski. Następnie na scenie pojawili się muzycy folkowi i jako pierwsza z tej grupy wykonawców wystąpiła kapela folkowa „Barban” działająca przy Miejskim Ośrodku Kultury im. Oskara Kolberga w Przeworsku, która zaprezentowała głównie pieśni ukraińskie, łemkowskie oraz kilka melodii bałkańskich i cygańskich. Kolejnym zespołem, który pojawił się na scenie był zespół Caci Vorba z Lublina, lubujący się w muzyce cygańskiej, bałkańskiej i karpackiej. Wtedy też można było posłuchać prawdziwych, tradycyjnych, w przeciwieństwie do występu Don Vasyla podczas Dni Przeworska, pieśni i melodii cygańskich. Finałem spotkań z muzyką folkową i ludową był koncert świetnej formacji rodem ze Lwowa „Burdon”, która zabrała nas w muzyczną podróż po tradycyjnej muzyce karpackiej wykonując pieśni ukraińskie, łemkowskie i bałkańskie. Co prawda niezbyt liczna publiczność, ale za to „jaka” publiczność, bowiem to nie ilość a jakość decyduje o tym, sprawiła, iż zespół na zakończenie bisował kilkakrotnie.

Reasumując wydaje się, iż konfrontacje te były dobrym, pierwszym krokiem przełamującym pewne schematy i stereotypy związane z odbiorem muzyki ludowej i folkowej. Pozostaje mieć nadzieję, iż w przyszłym roku odbędzie się druga edycja Konfrontacji folkowych i znów zagra muzyka, ta najbliższa naszym korzeniom i gontom pastewnikowych chat.

Gabriel Manowiec – kierownik festiwalu

 fot. G. Manowiec - więcej fotografii w Galerii